Everything is big in Ecuador

Tijdens de vlucht naar Guayaquil ben ik toch ook wel een klein beetje nerveus, want deze plek is flink getroffen door de aardbeving. Omdat wij direct vanaf het vliegveld naar het naastgelegen busstation gaan om de bus naar Baños te nemen zien we echter niks van de schade.

Baños is een relaxt plaatsje ten zuiden van de hoofdstad Quito. In de bergachtige omgeving kan je je uitleven met wandelingen, mountainbiken en adventure sports. Jana en ik gaan naar het bekende "Casa Del Arbol" (boomhuis) gelegen in de heuvels naast Baños. De schommel die aan dit boomhuis hangt is bekender geworden toen in 2014 fotograaf Sean Hacker Teper de fotowedstrijd van National Geographic won in de categorie `Spontaneous Moments`. Swing at the end of the world. Met slechts een touw voor je middel als beveiliging swing je vanuit het veilige platform naar een uitzicht over groene heuvels en in de verte een vulkaan. Flying Freedom.

Na het schommelplezier gaan we reisagenten af voor info over tours in de omgeving. De plaatjes zien er mooi uit, de verhalen klinken goed, en toch sta ik niet te springen van enthousiasme. Ja het zijn mooie omgevingen en indrukwekkende vulkanen, alleen ben ik toe aan wat nieuws. En zo gebeurd het dat ik de shop uitloop met een boeking voor een vierdaagse Amazone trip. Diezelfde Amazone waar ik een dag van tevoren nog tegen mijn ouders via Skype over zei: "Ik ga echt niet naar de Amazone hoor. Dat is niks voor mij en kan me niet schelen dat het een 'must see' is. Nee dat doe ik niet." De nieuwsgierigheid voor het onbekende won uiteindelijk toch. En daar ben ik ontzettend blij mee! Want wat volgde was een van de mooiste momenten tijdens mijn reis.

Met de nachtbus reizen we naar de ongure plaats Lago Agrio. De gateway naar het Amazone gebied in het noordoosten van Ecuador. We worden opgehaald en maken in het busje kennis met de rest van de groep: Loes (Nederland), Sebastián en Vlad (Amerika), Antonella en een vriendin van haar van wie ik de naam kwijt ben (Chile). Van het busje stappen we over in de boot voor een twee uur durende tocht naar de lodge in de Cuyabeno jungle. Daar maken we die avond kennis met Ecuadoraanse gids David.

De groep klikt goed, vooral met Loes en Sebastián kan ik het goed vinden. We klikken zo goed dat we dankzij Loes (die een dag langer blijft) al gelijk besluiten om ook een extra dag te blijven. Onze dagen in de Amazone werd een achtbaan aan ervaringen. We liggen elke dag dubbel van het lachen, de tranen stromen over onze wangen en het voelt alsof we elkaar al jaren kennen. Er hoeft maar een woord ons aan een willekeurig lied te herinneren en het wordt uit volle borst gezongen. There is a song for everything in life.

Iedereen krijgt hoge rubberlaarzen aangemeten, we zijn klaar voor onze eerste jungletocht. Het pad is soms wat modderig en we zijn maar al te blij met de laarzen. Ook vanwege alle insecten die er zijn. David legt ons ontzettend veel uit over de jungle en alles wat daar groeit en leeft. Ik vindt het indrukwekkend en leer er veel van. Halverwege komt het leukste deel, een moeras! Via teambuilding systeem balanceren we over de wortels en omgevallen bomen die de voorganger aanwijst. En als je niet exact op het juiste plekje gaat staan of je balans verliest....tsja dan zit je tot aan je onderbroek in het moeras. Mij gebeurde het niet, maar wel Loes die voor mij liep. Het ene moment vraagt ze aan haar voorganger `kan ik hier staan?`en het andere moment zit haar rechterbeen in het moeras. Nadat ik wist dat ze in orde was probeer ik lachend mijn balans op de boomstam te houden.

Ons Amazone avontuur was gevuld met boot en wandeltochten door de jungle. Zowel overdag als in het donker. Zowel met zon als met regen. Toen we in het donker met volle vaart over de kronkelende rivier schoten zat ik toch wel even met enige angst. Maar ze zijn zo ervaren dat ze de weg letterlijk met hun ogen dicht kunnen varen. En wanneer gids David bij aankomst aan de oever plots uit de boot springt en zich omdraait met een baby kaaiman in zijn handen kunnen we niks anders uitbrengen dan `what the fuck just happened?`. Op de oever krijgen we een lesje Kaaiman voordat hij terug het water in wordt gelaten.

Ik heb intens genoten van alles en ontzettend veel geleerd. Van zwemmen in (het veilige deel van) de Amazone rivier tot vissen (en daarna vrijlaten) van piranhas en het ervaren van de magie die de jungle heeft. Over een ding waren we het allemaal eens `Everything is big in Ecuador`. Een sprinkhaan en slak groter dan je hand, slangen, apen, bomen, kikkers, kaaimans, honderden soorten spinnen. Het eerste wat we bij elke aanblik zeiden was Ìt`s Huge!`.

Met Loes, Sebastián en David sluit ik de Amazone in stijl af. Liggend in de hangmatten met slechts één kaarsje dat ons van licht voorziet luisteren we naar het rustgevende geluid van de jungle terwijl we gesprekken over het leven voeren. We survived the jungle.

Terug in de bewoonde wereld nemen we afscheid van Sebastián en ga ik met Loes en Jana naar een hostel in Quito. En daar kwam ik per toeval Carolyn tegen, een Schotse meid die bij ons op de cruise in de Galapagos zat. Tijdens de Amazone trip merkte ik dat Jana niet een persoon is waarmee ik kan reizen. Dit is me nog nooit eerder overkomen op reis, maar het werkte totaal niet. Dus zwaaide ik haar negatieve energie gedag en ging met Loes mee naar haar gastgezin.

Mijn laatste anderhalve week in Ecuador breng ik door met Loes. We relaxen in Quito waar je vier seizoenen in een dag meemaakt en nemen dagtripjes naar dorpen en plekken in de omgeving. Het vinden van de juiste lokale bus is steeds weer een avontuur, gelukkig zijn de Ecuadorianen behulpzaam. Als je dan de juiste bus hebt is de reis niet compleet zonder een Spaanse drama film met volumestandje oorverdovend. En als de film is afgelopen wordt er gezellig keiharde disco muziek gedraaid met bijbehorend kleurrijk discolicht over de hele buslengte. En dat allemaal terwijl je van links naar rechts wordt geschud door de flinke vaart waarmee we de kronkelige bergpassen overgaan. Zijn we er al?!

Met onze westerse soepelheid dansen we in gringo salsa stijl vol plezier de nacht weg tijdens mijn laatste weekend in Ecuador. Ik neem afscheid van Loes en haar gastgezin en ga naar het hostel waar Carolyn zit, met haar reis ik verder naar Colombia.

Liefs,
Petra