Kilometers spoor schieten onder mij door....

Hi,

Afgelopen zondag 4 augustus vertrok ik met de trein vanuit Moskou naar Irkutsk. Vier dagen, oftewel 87 uur, lang bracht ik door in deze trein op mijn eerste deel van de Transmongolie express.

De mensen:
Dag 1 deelde ik de coupe met een super lieve 73 jarige babuschka (oma) en de 30 jarige Rus Alexander. Op dag twee stapte babuschka uit en kwam het Russische koppel Margarita en Ivgeni erbij. En de laatste dag was Alexander vervangen door een Russische vrouw. Al mijn coupegenoten waren vriendelijk en deelden hun eten en drinken met mij. Communicatie zat er niet echt in want de Russen spreken en verstaan gewoon echt geen woord Engels. Dus met het aanwijswoordenboekje, gebaren en een papier voor tekenen wat we wouden zeggen heb ik vier dagen lang 'gecommuniceerd'. Ik moet zeggen dat dat soms wel vermoeiend was....

Het eten:
Elke dag kregen we een warme maaltijd, en daarnaast had iedereen zelf ook allerlei eten bij. Mijn coupegenoten bleven me maar eten aanbieden dus ik heb niks te klagen gehad :) en naast het eten was er nog de drank, Ivgeni had home made sterke drank mee, en halleluja wat een sterk spul! Bij het zien van de oranje kleur en het woord 'home made' wist ik al dat dit the real deal was. Dus voorzichtig nam ik de eerste slok en voelde ik mijn slokdarm al branden, en de beker te lang aan je mond houden was ook geen goed plan want dan gingen je ogen branden. De Russen legden uit dat je na een slok drank een hap van wat eten moest nemen, bij voorkeur een komkommer of tomaat. Daar zat ik dan om tien uur 's ochtends met 'spiritus' en komkommer! En ook de volgende dag kwam om half elf in de ochtend de fles weer tevoorschijn, ik moet zeggen dat het na drie dagen steeds beter weg te drinken was ;) Ook de Russische vrouw die de laatste dag erbij kwam had een Siberische lekkernij mee; gedroogd elandenvlees! Enthousiast bood ze het aan en huiverig nam ik een hap. Het zag eruit als hondenbrokken maar smaakte tegen alle verwachtingen in echt prima!

De dagindeling:
Het leven in de trein bestond uit slapen, lezen, eten en naar buiten staren. Een perfect moment voor mij om me eens te verdiepen in de lonely planet van Mongolië. En als we lang genoeg bij een van de vele tussengelegen stations stil stonden konden we uitstappen om de benen te strekken en frisse lucht te ademen.

De trein:
Elke wagon bestond uit zo een acht coupes met elk vier bedden. Aan het eind van de wagon was er een toilet en ook een grote boiler voor kokend water. Iedere wagon had een eigen zogeheten provodniki (rijtuigbeheerders) die het reilen en zeilen van het leven in de wagon in de gaten hield. De bedden lagen echt prima en ik had gelukkig een onderste bed, heb heerlijk geslapen in de trein.

Het uitzicht:
Toen Moskou eenmaal verlaten was kwamen we al snel in een groene bosrijke omgeving. hier en daar was er sporadisch een klein dorpje van houten hutjes met golfplaatdaken. Sommige waren in zulke slechte staat dat je je afvroeg hoe de mensen er nog in konden wonen. Enkele keren kwamen we langs een wat grotere stad met lelijke flatgebouwen.

Mijn ervaring:
Toen ik begon met het plannen van deze reis wou ik eigenlijk direct van Nederland naar Mongolië vliegen, maar ik ben blij dat ik uiteindelijk toch voor de treinreis ben gegaan! De mensen waren super vriendelijk ondanks de grote taalbarriere, en het was een mooie manier om Rusland te zien. Wat betreft het vier dagen lang continue in de trein zitten kan ik zeggen dat dat een once in a lifetime experience was, en zeker wel een mooie ervaring hoor, maar zo het niet zo snel nog een keer doen ;) Op dag drie had ik het eventjes helemaal gehad en wou ik niks liever dan douchen, want dat miste ik wel heel erg! Gelukkig kon ik er op dag vier weer tegen aan om de laatste uren langzaamaan af te gaan tellen.

Toen ik eenmaal aankwam in Irkutsk was het even de knop omzetten want na vier dagen in een ruimte van een paar vierkante meter geleefd te hebben stond ik plots midden in de Russische chaos van een stad! Vermoeid stond ik daar op het station zonder Lonely Planet, dat was even een machteloos gevoel.. Na wat in gebaren en gebrekkige communicatie duidelijk te hebben gemaakt dat ik de bus naar Listvyanka moest hebben zat ik in een minivan waarvan de chauffeur geloof ik zijn voet aan het gaspedaal gelijmd had zitten... een uur rijden over een rollercoaster heuvelachtige weg later kwam ik aan in Listvyanka aan het baikalmeer. en ik wou maar een ding: DOUCHEN!!! Eenmaal opgefrist kon ik weer normaal functioneren en ben ik de ene straat waar het centrum van Listvyanka uit bestaat gaan verkennen. Langs de vele souvenirkraampjes liep ik langs de oever van het meer naar de vismarkt om de welbekende omolvis van het baikalmeer te eten, heerlijk was die!! En in Listvyanka had ik in het hostel eindelijk medereizigers ontmoet! Vanaf het moment dat ik aankwam in Moskou tot aan listvyanka ben ik namelijk geen medereizigers tegen gekomen en dat betekende dat ik ook al ruim een week geen normaal gesprek had gevoerd en ik was wel toe aan wat verstaanbare aanspraak. De Deense Bjarke en twee Amerikaanse vrouwen brachten deze gezellige aansprak en in de keuken van het hostel kwam er een fles wijn en Russische wodka op tafel, tijd voor wat gezelligheid!

De volgende dag ben ik met Bjarke terug naar Irkutsk gegaan waar hij dezelfde avond nog op de trein stapte en ik een nacht in het hostel doorbracht. Gisteren begon in de vroege uurtjes deel twee van mijn express, op naar Mongolië! Dit keer hoefde ik 'slechts' 26 uur door te brengen in de trein. En die waren alles behalve leuk, de grensovergang heeft er 6 uur over gedaan en ik was kapot want had amper geslapen de drie dagen ervoor en de bedden in de trein waren meer houten planken. Gesloopt kwam ik aan in Ulaanbatar waar ik gelukkig gelijk in een warm gezellig familie gevoel Hostel terecht kwam met veel leuke mensen! Heb vandaag de dag doorgebracht met de Duitsers Philip en Olivier en zometeen gaan we eens de barren hier verkennen!

En verder:
- Was ik aangenaam verrast door Rusland. De bevolking is echt heel vriendelijk en behulpzaam en ik verbaasde me hoeveel moeite ze doen om te communiceren ondanks dat je elkaars taal niet spreekt.
- Met een maximale diepte van 1642 meter en de oppervlakte van 31.500 km² (ongeveer zo groot als België) is het Baikalmeer het diepste meer en het grootste zoetwaterreservoir ter wereld.
- Had ik niet heel mooi weer bij het baikalmeer maar schijnt het dat er standaard een mistige sfeer boven het meer hangt.
- Was het heel fijn om even in een bosrijke omgeving te zijn.
- Is in Mongolië de valuta Tugrik en moet ik weer even wennen aan al dat omrekenen.
- Is het hier 6 uur later dan in Nederland.
- Is mijn slaap en eetritme volledig van de kaart .
- Is het eindelijk gelukt om fotos bij het vorige en dit reisverslag te plaaten :)
- Vertrek ik morgen op een 15 daagse tour door Mongolie, dus ben ik eventjes compleet off the radar!

Liefs,
Petra