16 daagse rondreis door Mongolië
Blijf op de hoogte en volg Petra
29 Augustus 2013 | Mongolië, Ulaanbaatar
Hi,
Met een glimlach, een backpack waarvan de stank je tegemoet kwam en een groot verlangen naar een douche, burger met friet en een fruitsalade kwamen we afgelopen dinsdag terug van de 16 daagse tour door Mongolië. Het was in een woord Geweldig!
Die 'we' zijn het Nederlandse stel Thijs & Irene, de Canadees Nathan en ik. Samen met de Mongoolse chauffeur Loya en gids/kok Tjitske hebben we in een supergaaf Russisch busje letterlijk het Mongoolse landschap doorgestuiterd.
De route:
Vanaf Ulaanbatar gingen we richting het zuiden en verlieten we het bergachtige landschap voor de open uitgestrektheid van de Gobi woestijn, waar we onze ogen uitkeken bij het steeds veranderende landschap. Via de woeste steppe en canyons en cliffs kwamen we aan bij de zandduinen, waar nog een oncomfortabel kamelenritje werd gemaakt.
Terwijl de zandkorrels van de Gobi nog in onze poriën zaten gingen we weer richting het noorden naar de bergen en meren. De hitte maakte plaats voor de kou en we begonnen met twee dagen lopen door dit gebied. En toen kwam het moment waar ik lichtelijk nerveus naar uit keek, paardrijden! Als onervaren paardrijders en zonder enige les startte onze trekking op de half wilde Mongoolse hengsten. Verwoede pogingen om deze hengsten vooruit te krijgen volgden door het roepen van het woord Chuu! Wat schijnbaar Mongools voor Hup! is. Met blauwe plek en schaafwond naast mijn stuitje (door het zadel), en toch ook wel een glimlach, stapte ik twee dagen later weer van mijn paard. Blij dat ik er niet van was afgevallen en zelfs het moment dat we in volle galop over de Mongoolse weides gingen had doorstaan.
Met de pijn nog in ons lijf hadden we na de trekking een onwijs gezellig feestje bij het kampvuur, waar de wodka rijkelijk vloeide en we op blote voeten op het gras tussen/door de geiten en yak poep danste terwijl Mongoolse, Engelse en Nederlandse beats uit de speakers knalde. Moe maar voldaan begonnen we aan de lange hobbelige rit terug naar Ulaanbatar, wellicht de lelijkste stad ter wereld.
De mensen:
Gastvrij en met een glimlach werden we steeds ontvangen bij de nomaden families. Stuk voor stuk lieve en behulpzame mensen! :)
Het eten:
Noem een dier in Mongolië en wij hebben het waarschijnlijk gegeten en de melk gedronken. Geit, kameel, yak, en schaap zijn op onze borden beland. Melk werd in grote kommen aangeboden en door ons beleefd in mini slokjes weggedronken. Zuur, zuurder, zuurst is hoe ze het hier het liefste drinken. Zelf heb ik ook nog eventjes een geit mogen melken.
Een erg geliefd drankje is fermented horse milk, genaamd Airag. Dat ruikt naar een paardenstal en smaakt naar oude stink kaas. Maar toch vond ik het goed weg te krijgen, het werd met de kom lekkerder ;)
Een geit werd geslacht en met bot en al in stukjes gehakt, waarna wij het spelletje 'identify the pieces of goat on your plate' konden spelen.
Als we niet van de familie aten werden de kookkunsten van Tjitske ingezet. Hier kan ik enkel over zeggen dat het ene gerecht beter in de smaak viel dan de ander. Ook ontstond het lichte vermoeden dat Tjitske een "Feeder" was want de porties die wij krijgen waren groter dan groot, en als we lieten weten dat het echt teveel was zei ze "I think you guys are hungry..." en daar hield het dan ook op.
Het slapen:
Met minstens twee lagen kleding aan worstelden we ons elke avond in onze liners en vervolgens in de dubieus geurende slaapzak. Rillend werden er afwisselend nachten doorgebracht in de Gers van de nomaden en de niet makkelijk op te zetten van Chinese afkomst kleine boltent. De insecten kwamen soms letterlijk uit de lucht vallen in de Ger terwijl de muizen over je heenliepen en de harde steppe gaf de nodige pijn aan elk botje in je lichaam.
De 'hygiëne':
'Waar is de WC?' vroegen Irene en ik tijdens de eerste stop op dag 1, een vraag die vervolgens beter niet gesteld kon worden... Een stinkend open gat in de grond en een 'huisje' van hout eromheen werd ons al snel welbekend. Met gevaar voor eigen leven dat de zwermen vliegen in de 'WC' een aanval zouden doen bij betreding hiervan werd het gat al snel gelaten voor wat het was en de eerste boom/rots/struik/heuvel uit het zicht gebruikt.
Op twee vingers is te tellen hoe vaak wij een echte douche hebben gehad. Meet our new best friend: Wet-wipe! Als zelfs de vochtige doekjes de klus niet meer klaarde kon er als we geluk hadden nog gebadderd worden in een meer of rivier, en anders maar eventjes niet te dicht bij elkaar in de buurt komen....
En verder:
- Had Loya ons allemaal hernoemd: Thijs veranderde naar Matras, Irene naar Baby, Nathan naar Nick en ik naar het Mongoolse woord voor meisje, geen idee hoe je het schrijft maar klinkt als Ogoeminee.
- Is er op enkele stukjes asfalt na geen verharde weg in Mongolië, dus dat was 16 dagen lang door elkaar geschud de autoritten doorstaan. Gelukkig konden we er allemaal goed om lachen! En we waren het er allemaal over eens dat een verharde weg het mooie van het Mongoolse landschap wegneemt.
- Hadden we een ontzettend goede chauffeur die ook nog eens als automonteur functioneerde, er is veel gesleuteld en vervangen aan het busje. Dat was ook wel nodig want Loya reed hem als een monstertruck, geen rots, kuil, berg of rivier weerhield hem van het rijden
- Was het wellicht eventjes back to basic tijdens de tour, maar dat werd gelijk vergeten bij het zien van de mooie landschappen en al het leuks dat we gedaan en gezien hebben!
- Heb ik inmiddels ook foto's op Facebook kunnen zetten, dus voor diegene die kunnen: Check it out! Ik zal natuurlijk ook nog foto's bij dit verslag plaatsen!
- Vertrek ik zondag 1 september met de trein naar Beijing. Alweer het laatste stukje van mijn Transmongolie express.
- Kijk ik met een glimlach van oor tot oor terug op Mongolië!! :)
Liefs,
Petra
Met een glimlach, een backpack waarvan de stank je tegemoet kwam en een groot verlangen naar een douche, burger met friet en een fruitsalade kwamen we afgelopen dinsdag terug van de 16 daagse tour door Mongolië. Het was in een woord Geweldig!
Die 'we' zijn het Nederlandse stel Thijs & Irene, de Canadees Nathan en ik. Samen met de Mongoolse chauffeur Loya en gids/kok Tjitske hebben we in een supergaaf Russisch busje letterlijk het Mongoolse landschap doorgestuiterd.
De route:
Vanaf Ulaanbatar gingen we richting het zuiden en verlieten we het bergachtige landschap voor de open uitgestrektheid van de Gobi woestijn, waar we onze ogen uitkeken bij het steeds veranderende landschap. Via de woeste steppe en canyons en cliffs kwamen we aan bij de zandduinen, waar nog een oncomfortabel kamelenritje werd gemaakt.
Terwijl de zandkorrels van de Gobi nog in onze poriën zaten gingen we weer richting het noorden naar de bergen en meren. De hitte maakte plaats voor de kou en we begonnen met twee dagen lopen door dit gebied. En toen kwam het moment waar ik lichtelijk nerveus naar uit keek, paardrijden! Als onervaren paardrijders en zonder enige les startte onze trekking op de half wilde Mongoolse hengsten. Verwoede pogingen om deze hengsten vooruit te krijgen volgden door het roepen van het woord Chuu! Wat schijnbaar Mongools voor Hup! is. Met blauwe plek en schaafwond naast mijn stuitje (door het zadel), en toch ook wel een glimlach, stapte ik twee dagen later weer van mijn paard. Blij dat ik er niet van was afgevallen en zelfs het moment dat we in volle galop over de Mongoolse weides gingen had doorstaan.
Met de pijn nog in ons lijf hadden we na de trekking een onwijs gezellig feestje bij het kampvuur, waar de wodka rijkelijk vloeide en we op blote voeten op het gras tussen/door de geiten en yak poep danste terwijl Mongoolse, Engelse en Nederlandse beats uit de speakers knalde. Moe maar voldaan begonnen we aan de lange hobbelige rit terug naar Ulaanbatar, wellicht de lelijkste stad ter wereld.
De mensen:
Gastvrij en met een glimlach werden we steeds ontvangen bij de nomaden families. Stuk voor stuk lieve en behulpzame mensen! :)
Het eten:
Noem een dier in Mongolië en wij hebben het waarschijnlijk gegeten en de melk gedronken. Geit, kameel, yak, en schaap zijn op onze borden beland. Melk werd in grote kommen aangeboden en door ons beleefd in mini slokjes weggedronken. Zuur, zuurder, zuurst is hoe ze het hier het liefste drinken. Zelf heb ik ook nog eventjes een geit mogen melken.
Een erg geliefd drankje is fermented horse milk, genaamd Airag. Dat ruikt naar een paardenstal en smaakt naar oude stink kaas. Maar toch vond ik het goed weg te krijgen, het werd met de kom lekkerder ;)
Een geit werd geslacht en met bot en al in stukjes gehakt, waarna wij het spelletje 'identify the pieces of goat on your plate' konden spelen.
Als we niet van de familie aten werden de kookkunsten van Tjitske ingezet. Hier kan ik enkel over zeggen dat het ene gerecht beter in de smaak viel dan de ander. Ook ontstond het lichte vermoeden dat Tjitske een "Feeder" was want de porties die wij krijgen waren groter dan groot, en als we lieten weten dat het echt teveel was zei ze "I think you guys are hungry..." en daar hield het dan ook op.
Het slapen:
Met minstens twee lagen kleding aan worstelden we ons elke avond in onze liners en vervolgens in de dubieus geurende slaapzak. Rillend werden er afwisselend nachten doorgebracht in de Gers van de nomaden en de niet makkelijk op te zetten van Chinese afkomst kleine boltent. De insecten kwamen soms letterlijk uit de lucht vallen in de Ger terwijl de muizen over je heenliepen en de harde steppe gaf de nodige pijn aan elk botje in je lichaam.
De 'hygiëne':
'Waar is de WC?' vroegen Irene en ik tijdens de eerste stop op dag 1, een vraag die vervolgens beter niet gesteld kon worden... Een stinkend open gat in de grond en een 'huisje' van hout eromheen werd ons al snel welbekend. Met gevaar voor eigen leven dat de zwermen vliegen in de 'WC' een aanval zouden doen bij betreding hiervan werd het gat al snel gelaten voor wat het was en de eerste boom/rots/struik/heuvel uit het zicht gebruikt.
Op twee vingers is te tellen hoe vaak wij een echte douche hebben gehad. Meet our new best friend: Wet-wipe! Als zelfs de vochtige doekjes de klus niet meer klaarde kon er als we geluk hadden nog gebadderd worden in een meer of rivier, en anders maar eventjes niet te dicht bij elkaar in de buurt komen....
En verder:
- Had Loya ons allemaal hernoemd: Thijs veranderde naar Matras, Irene naar Baby, Nathan naar Nick en ik naar het Mongoolse woord voor meisje, geen idee hoe je het schrijft maar klinkt als Ogoeminee.
- Is er op enkele stukjes asfalt na geen verharde weg in Mongolië, dus dat was 16 dagen lang door elkaar geschud de autoritten doorstaan. Gelukkig konden we er allemaal goed om lachen! En we waren het er allemaal over eens dat een verharde weg het mooie van het Mongoolse landschap wegneemt.
- Hadden we een ontzettend goede chauffeur die ook nog eens als automonteur functioneerde, er is veel gesleuteld en vervangen aan het busje. Dat was ook wel nodig want Loya reed hem als een monstertruck, geen rots, kuil, berg of rivier weerhield hem van het rijden
- Was het wellicht eventjes back to basic tijdens de tour, maar dat werd gelijk vergeten bij het zien van de mooie landschappen en al het leuks dat we gedaan en gezien hebben!
- Heb ik inmiddels ook foto's op Facebook kunnen zetten, dus voor diegene die kunnen: Check it out! Ik zal natuurlijk ook nog foto's bij dit verslag plaatsen!
- Vertrek ik zondag 1 september met de trein naar Beijing. Alweer het laatste stukje van mijn Transmongolie express.
- Kijk ik met een glimlach van oor tot oor terug op Mongolië!! :)
Liefs,
Petra
-
29 Augustus 2013 - 08:15
Papa En Mama:
Hoi Petra, een geweldig verhaal. Weer een hele ervaring rijker. Ik denk niet dat het paardrijden iets voor ons zou wezen. Nu op naar China. Heel veel groetjes xx -
29 Augustus 2013 - 08:30
Marjolein:
Hi Peetje!
Heb je foto's op FB gezien, en lijkt me helemaal niks zo een reis... Mooie landschappen, aardige mensen en 'back to basic adventure' .. Bah! ;)
Geniet van je laatste stuk treinreis, op weg naar een nieuw avontuur!
Kuss
Jeroen & Marjolein -
29 Augustus 2013 - 08:50
Papa En Mama:
Hebben nu ook je schitterende foto's gezien heel afwisselende landschappen geweldig mooi. Nogmaals groetjes papa & mama -
29 Augustus 2013 - 11:04
Carla:
Hey Petra!! Wat weer een leuk stukje heb je geschreven. Heb 't met veel plezier gelezen. Wel even afzien lijkt me inderdaad, zo back to basic, maar wat een ervaring! Veel plezier met de rest van je reis!
Liefs -
29 Augustus 2013 - 13:47
Assie:
Hee Ogoeminee!
Heb net je foto's gezien - ziet er echt super uit! Heel verschillende landschappen.
Die geit in stukjes vind ik persoonlijk wat minder ;)
Leuk ook dat je leuke mensen in je busje had - dat weet je maar nooit!
Geniet daar, van je burgers en je fruit en douche, dan door naar next adventure China :)
Kus van Assie
-
29 Augustus 2013 - 18:23
Nitz:
Hee Peet,
wat een fantastisch verhaal weer zeg! Je hebt mooie foto's geplaatst! heel veel plezier in de laatste stuk van je treinreis! Op naar een volgend hoofdstuk: China! Enjoy x -
30 Augustus 2013 - 16:56
Jacqueline:
Ey geitenkaasje!!
hahaha oh wat heb je dat verhaal leuk geschreven :)! Echt geweldig dat je zo'n top tijd hebt beleefd daar! Ik kan trouwens niet geloven dat je die airag echt kon drinken, owwww we vonden die zo vies! We probeerden almaar manieren te bedenken om van ons kommetje airag af te komen zonder de lieve mensen te beledigen die het ons gaven. En... hadden jullie ook van die mooie cassette-bandjes muziek in jullie mini-van? Als ik aan een russische mini-van denk, dan hoor ik alweer hele hoge zoet sappige klanken haha!
xxxx -
31 Augustus 2013 - 09:48
Loes:
Peet, wat n gave foto's! Wat is dat landschap divers zeg, echt mooi! En Back to basic de leukste manier om het te zien en alles mee te maken. Die paarden-, geiten-, schapen- en andere beestenmelk lijkt me echt niet te zuipen, maar ook dat hoort erbij hè! Heel veel plezier in China. We kijken uit naar je volgende verhaal. Xxx -
01 September 2013 - 09:48
Adri:
Soms een heel ruig landschap daarna weer woestijn heel afwisselend en nu op naar Beijing dat is ook prachtig voor de verboden stad zelfs de muur is imposant al zijn het "maar"gewone bakstenen, dit antwoord schrijf vanuit Kos Griekenland waar we een weekje vertoeven nog heel veel reisplezier en groetjes van je allerliefste oompje Adri en Hetty.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
