Van het platteland naar de stad

Hi,

Het leven op het platteland heb ik inmiddels ingeruild voor het prachtige Bondi Beach in Sydney, waar ik ondertussen alweer bijna drie maanden woon. Hoognodig tijd voor een update dus!

De laatste loodjes op de boerderij:
Het plukseizoen begint ten einde te lopen en de camping stroomt langzaam leeg. We blijven met zijn achten over, the last ones standing. Het is herfst en daarmee steeds kouder en veel regen. Een storm rukt mijn tent aan scheuren en ik vouw mezelf in de auto, mijn nieuwe slaapplek. De laatste maand is het veel wachten. Wachten tot de regen ophoudt, tot de mist optrekt, tot de appels de juiste rode kleur hebben, tot de laatste dagen dat we plukken en het dan eindelijk afgelopen is. De dag dat we zeggen: “yeah our last day of picking apples!” komt de baas met een verrassing... Alle rotte appels moeten van de grond geraapt worden, die gaan ze gebruiken voor appelsap. En het zal zo een drie dagen duren om deze klus te klaren. Na een uur nemen we ontslag, hier is onze grens.

De littekens op mijn benen liegen er niet om, het was drie maanden hard werken.
In de 94 dagen van 1 maart tot 2 juni hebben we al die tijd gekampeerd en 55 dagen op de boerderij gewerkt. Tijdens die lange werkdagen (zonsopgang tot zonsondergang) hebben we in totaal 494 kratten aan fruit geplukt. Dit bracht een totaal loon van AUD 16.785. Klinkt veel? Deel dat met vijf plukkers en er blijft weinig over. Een maandloon van omgerekend een kleine 800 euro. Maar er zit ook een hele positieve kant aan al dit harde werken: ik kan nu mijn tweede jaarvisum voor Australie gaan aanvragen!

Als je me vraagt wat ik van het boerderijleven vondt dan zeg ik hetzelfde als dat ik tegen de backpackers zeg die hun verplichte boerderijwerk nog moeten doen: “you are gonna love it and you are gonna hate it. You are gonna laugh and cry, and sometimes cry of laughter. The money is shit but it is the experience that is worth it. It is once in a lifetime.”

Goed, het plukken van appels was voorbij. Wat nu? Tsja, zet twee besluiteloze meiden samen en je krijgt een achtbaan aan plannen die elk half uur weer compleet veranderen. Laat ik onze besluiteloze beslissingen eens proberen samen te vatten....

We blijven in Shepparton en gaan in de pakschuur werken. Ja, dit kunnen we nog wel twee maanden volhouden. Of toch niet? Al onze vrienden zijn weg, het is koud en de winter is in aantocht. De accommodatie is shit. Waar zijn we mee bezig? Zullen we toch maar naar de oostkust gaan? Ja, goed plan. Maar laten we dan eerst voor vijf dagen naar Sydney gaan, even 'vakantie' en Leo en Josh opzoeken. Het is maar 7 uur rijden. Help de stad is duur! Waar gaan we nu heen? Zullen we naar Queensland rijden? Daar is nu het plukseizoen van start gegaan. En dan naar het noorden of het zuiden van de staat? Noorden, nee toch zuiden. Ik weet het niet. Yes, onze contractor heeft een contact voor ons in Bundaberg. Okay, weten we dit zeker? Nee. Laten we maar gewoon de auto in stappen en gaan rijden. Twee dagen later zijn we in Bundaberg. Oh crap, willen we dit wel? Weer een klein dorp? Weer rugbrekende dagen op het platteland? Weer onzekerheid met werk? Weer slecht betaald? We blijven maar dromen over Bondi. Okay, niks overhaast doen we gaan gewoon even boodschappen halen en dan zien we wel. Laat die boodschappen maar zitten. Omkeren en plankgas terug naar Sydney. Oh help, waar zijn we nu weer mee bezig?! We hebben bijna geen geld meer en de stad is duur en wat als we geen werk vinden?! We rijden de hele nacht door, slapen bij de McDonalds en komen 20 uur later weer aan in Bondi. Ah home sweet home!


Bondi Beach, Sydney:
De dag dat we rechtsomkeer naar Sydney maakten was de beste beslissing die we hadden kunnen maken. Ik ben tot over mijn oren verliefd op Bondi Beach. Er heerste wel enige paniek op het werkfront. Want zonder inkomen zou mijn reis avontuur veels te snel ten einde moeten lopen. Volop solliciteren dus. Een week na aankomst in Sydney begon ik als serveerster bij Aziatisch restaurant 'The Dragon's Den'. In ruil voor gratis accommodatie begon ik ook als housekeeper in het hostel. Hier en daar deed ik soms wat werk ernaast, zoals een rijke man helpen verhuizen en catering op een verjaardagsfeest van werderom een rijke familie. Het werk in het restaurant was prima maar ik wou een wat leukere werkplek dus begon ik weer met solliciteren. Nu werk ik in een superleuk cafe, 'Bondi Wholefoods' en werk ik daarnaast soms nog wat avonden in het restaurant.

Het hostel was een topplek om te wonen en ik heb daar een aantal goede vrienden gemaakt. De Surfside Family. Maar met de lente en zomer in aantocht zal het hostel mega druk worden en daar heb ik geen zin in. Dus Tica (Amerikaanse) en ik gingen op jacht naar een roomshare en wonen nu in een appartement. Deze delen we met twee Braziliaanse en een Argentijnse meid.
Ik woon op vijf minuten lopen van het strand en ben met 40 minuten in hartje centrum Sydney. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik in drie maanden tijd slechts drie keer in de stad ben geweest. Het leven is hier heerlijk en er heerst een actieve leefstijl. Hardlopen langs de kust brengt een lach op mijn gezicht, wat een uitzicht. Het verveelt me niet. Elke dag kijk ik uit op Bondi en denk ik wow. En wat is er zo speciaal aan? Geen idee, ik kan het je niet uitleggen. Het is gewoon een topplek om te wonen. De volgende keer meer over mijn leven in Bondi.

Zoals ik al zei, kom ik nu in aanmerking voor mijn tweede jaarvisum voor Australie. Deze zal ik ergens in de komende maand gaan aanvragen en als het wordt goedgekeurd mag ik tot Januari 2016 blijven. Niks staat vast in het leven van een reiziger dus ik zie wel tot wanneer ik in Australie blijf. Voorlopig bevalt Bondi me prima.

Last but not least:
* Ik heb 8 uur tijdsverschil met Nederland
* De seizoenen in Australie zijn tegenovergesteld aan Europa. Ik heb de afgelopen maanden in de herfst en winter gezeten en kijk nu met smart uit naar de lente en zomer!
* Mijn adres is:
2/149 Glenayr Avenue
Bondi Beach
NSW 2026
Australia

Liefs,
Petra