7 Days in Tibet
Blijf op de hoogte en volg Petra
24 Oktober 2013 | Nepal, Kathmandu
Hi,
Strikt als de regels zijn gemaakt door China mag in Tibet alleen met een georganiseerde tourgroep gereisd worden, en daar hangt helaas een erg duur prijskaartje aan. Eentje die ik voor dit (nog net) bereid was te betalen.
"May your trip through Tibet be blessed and Holy" zijn de welkomstwoorden van gids Choedon terwijl ze mij een witte Tibetaanse 'sjaal' omdoet.
Een week met een groep is ook best gezellig, aangenaam kennis te maken:
De 50 plussers die al veel van de wereld gezien hebben en waarvan ik maar al te graag hun mooie reisverhalen hoor:
Raymond, vrolijke vriendelijke Québec Canadees
François, super joviale Fransman/Canadees die iedereen aan het lachen krijgt
Xi, van origine Chinees maar woont al 27 jaar in Amerika, ze is een beetje apart maar heel vriendelijk, tevens mijn kamergenoot
De 30 plussers:
Kouw, Fang en Ke, drie Thai die uit Bangkok komen en niet erg sociaal zijn.
Lhasa (drie dagen):
Torenhoge palen in de omgeving van de tempels zijn van onder tot boven in de kleurrijke prayer flags gewikkeld. Een stoet aan biddende Tibetanen loopt kloksgewijs om de tempels terwijl ze diep in gedachten bidden. Je hoort enkel het geluid van gebed en de prayer beads en prayer wheels die in hun handen ronddraaien. Een oase van geloof en kalmte ondanks dat het stadsleven er omheen gewoon doorgaat. Door de hele stad zie je Tibetanen met de prayer beads lopen. Ze zijn zo ongelooflijk gewijd aan het Budhisme, mooi om te zien.
Binnenin de tempels ga je bijna knock out van de geur van wierook en yak boter en houden monniken de 'wacht' bij de bid kapels. De Tibetanen gaan biddend de vele Budhha beelden langs terwijl ze geld doneren en uit een thermoskan gesmolten yak boter bij de grote kommen kaarsen gieten.
Op het plein tegenover het winterpaleis van de Dalai Lama (die in 1959 naar India is gevlucht) komen elke avond honderden Tibetanen bij elkaar en op het moment dat de muziek uit de grote speakers knalt beginnen ze allemaal hetzelfde dansje te dansen en vormt er langzaamaan een hele grote kring aan dansende mensen. Poging om de verschillende dansjes onder de knie te krijgen gaf ik al snel op, het zag er makkelijk uit maar dat was het niet.
Het centrum kan alleen bereikt worden langs een van de vele politie Checkpoints. Dit is eerder een grote grap van de dag want terwijl je tas door de scanner gaat en je door het beveiligingspoortje loopt (die rood begint te piepen) kijken de bewakers ongeïnteresseerd op hun telefoon of zijn ze met elkaar in gesprek en loop jij vrolijk verder.
Van Lhasa naar Zhangmu, de grens met Nepal (drie dagen):
De opera muziek van François schalt melodramatisch door de bus en dit past perfect bij het indrukwekkende landschap dat een lach op mijn gezicht brengt. In drie dagen tijd belandden we van meren en bergen in nog ruiger berglandschap totdat we uiteindelijk in het gebied bij de Himalayas komen, sneeuw en koud maar zo mooi! In de plaatsen onderweg worden de nodige tempels bezocht en we komen langs vele kleine boerendorpen. Het was ook de bedoeling een nacht in het Mt Everest basecamp te slapen en daar in de vroege ochtend een korte trekking te maken maar vanwege een sneeuwstorm daar eerder die week, waarbij vier personen om het leven zijn gekomen, was het helaas afgesloten. Hier baalde ik flink van want voor mij was dit wel een hoogtepunt van de trip. We moesten het doen met een vergezicht van het puntje van de Mt Everest, gelukkig heeft mijn camera een goede zoom.
Het hoogste punt dat we tijdens de tour hebben bereikt is 5050 meter. Alle horrorverhalen over hoogteziekte hadden mij lichtelijk angst ingeboezemd, maar ik heb gelukkig helemaal nergens last van gehad.
De grensovergang:
Het exit stempeltje voor China is gehaald, de tassen drie keer gecontroleerd op boeken over Tibet die strikt verboden zijn de grens mee over te nemen, en de Chinese militairen oefenen nog even hun macht uit en eisen de paspoorten te zien. Een uur later zet ik op de Friendship Bridge een voet in Nepal en laat ik een voet in China waarna ik enthousiast de dikke rode 'grenslijn' overstap. Bye bye China, Hello Nepal! Een grote chaos bij de Nepal douane, maar ik heb het plakplaatje dat voor Nepal visum door moet gaan in mijn paspoort.
China, Nepal, een wereld van verschil! Over slechte wegen met kuilen en gaten stuiteren we langs kleine bergdorpen van de grens naar Kathmandu, 120 km en daar doen we 4 en een half uur over. Ik word bij mijn hostel afgezet en neem afscheid van de Tibet groep. Kathmandu is een groot gekkenhuis, maar daar de volgende keer meer over!
Liefs,
Petra
P.S. Helaas lukt het nu niet foto's te plaatsen, dus die houden jullie nog tegoed voor de volgende keer :)
Strikt als de regels zijn gemaakt door China mag in Tibet alleen met een georganiseerde tourgroep gereisd worden, en daar hangt helaas een erg duur prijskaartje aan. Eentje die ik voor dit (nog net) bereid was te betalen.
"May your trip through Tibet be blessed and Holy" zijn de welkomstwoorden van gids Choedon terwijl ze mij een witte Tibetaanse 'sjaal' omdoet.
Een week met een groep is ook best gezellig, aangenaam kennis te maken:
De 50 plussers die al veel van de wereld gezien hebben en waarvan ik maar al te graag hun mooie reisverhalen hoor:
Raymond, vrolijke vriendelijke Québec Canadees
François, super joviale Fransman/Canadees die iedereen aan het lachen krijgt
Xi, van origine Chinees maar woont al 27 jaar in Amerika, ze is een beetje apart maar heel vriendelijk, tevens mijn kamergenoot
De 30 plussers:
Kouw, Fang en Ke, drie Thai die uit Bangkok komen en niet erg sociaal zijn.
Lhasa (drie dagen):
Torenhoge palen in de omgeving van de tempels zijn van onder tot boven in de kleurrijke prayer flags gewikkeld. Een stoet aan biddende Tibetanen loopt kloksgewijs om de tempels terwijl ze diep in gedachten bidden. Je hoort enkel het geluid van gebed en de prayer beads en prayer wheels die in hun handen ronddraaien. Een oase van geloof en kalmte ondanks dat het stadsleven er omheen gewoon doorgaat. Door de hele stad zie je Tibetanen met de prayer beads lopen. Ze zijn zo ongelooflijk gewijd aan het Budhisme, mooi om te zien.
Binnenin de tempels ga je bijna knock out van de geur van wierook en yak boter en houden monniken de 'wacht' bij de bid kapels. De Tibetanen gaan biddend de vele Budhha beelden langs terwijl ze geld doneren en uit een thermoskan gesmolten yak boter bij de grote kommen kaarsen gieten.
Op het plein tegenover het winterpaleis van de Dalai Lama (die in 1959 naar India is gevlucht) komen elke avond honderden Tibetanen bij elkaar en op het moment dat de muziek uit de grote speakers knalt beginnen ze allemaal hetzelfde dansje te dansen en vormt er langzaamaan een hele grote kring aan dansende mensen. Poging om de verschillende dansjes onder de knie te krijgen gaf ik al snel op, het zag er makkelijk uit maar dat was het niet.
Het centrum kan alleen bereikt worden langs een van de vele politie Checkpoints. Dit is eerder een grote grap van de dag want terwijl je tas door de scanner gaat en je door het beveiligingspoortje loopt (die rood begint te piepen) kijken de bewakers ongeïnteresseerd op hun telefoon of zijn ze met elkaar in gesprek en loop jij vrolijk verder.
Van Lhasa naar Zhangmu, de grens met Nepal (drie dagen):
De opera muziek van François schalt melodramatisch door de bus en dit past perfect bij het indrukwekkende landschap dat een lach op mijn gezicht brengt. In drie dagen tijd belandden we van meren en bergen in nog ruiger berglandschap totdat we uiteindelijk in het gebied bij de Himalayas komen, sneeuw en koud maar zo mooi! In de plaatsen onderweg worden de nodige tempels bezocht en we komen langs vele kleine boerendorpen. Het was ook de bedoeling een nacht in het Mt Everest basecamp te slapen en daar in de vroege ochtend een korte trekking te maken maar vanwege een sneeuwstorm daar eerder die week, waarbij vier personen om het leven zijn gekomen, was het helaas afgesloten. Hier baalde ik flink van want voor mij was dit wel een hoogtepunt van de trip. We moesten het doen met een vergezicht van het puntje van de Mt Everest, gelukkig heeft mijn camera een goede zoom.
Het hoogste punt dat we tijdens de tour hebben bereikt is 5050 meter. Alle horrorverhalen over hoogteziekte hadden mij lichtelijk angst ingeboezemd, maar ik heb gelukkig helemaal nergens last van gehad.
De grensovergang:
Het exit stempeltje voor China is gehaald, de tassen drie keer gecontroleerd op boeken over Tibet die strikt verboden zijn de grens mee over te nemen, en de Chinese militairen oefenen nog even hun macht uit en eisen de paspoorten te zien. Een uur later zet ik op de Friendship Bridge een voet in Nepal en laat ik een voet in China waarna ik enthousiast de dikke rode 'grenslijn' overstap. Bye bye China, Hello Nepal! Een grote chaos bij de Nepal douane, maar ik heb het plakplaatje dat voor Nepal visum door moet gaan in mijn paspoort.
China, Nepal, een wereld van verschil! Over slechte wegen met kuilen en gaten stuiteren we langs kleine bergdorpen van de grens naar Kathmandu, 120 km en daar doen we 4 en een half uur over. Ik word bij mijn hostel afgezet en neem afscheid van de Tibet groep. Kathmandu is een groot gekkenhuis, maar daar de volgende keer meer over!
Liefs,
Petra
P.S. Helaas lukt het nu niet foto's te plaatsen, dus die houden jullie nog tegoed voor de volgende keer :)
-
24 Oktober 2013 - 15:32
Je Allerliefste Oompje:
Hallo Petra wat heb je toch een mooie reis heerlijk vrij van alles, heel veel plezier geniet er met volle teugen van. Zelf zit ik nu in Korea en Zaterdag in Tokyo maar das slechts op het vliegveld groetjes van je ....... -
24 Oktober 2013 - 15:38
Jacqueline:
Hey Peetje!
Wauw wat een mooi verhaal alweer :)! Leuk om met zo'n diverse groep op pad te zijn, dat maakt het hele avontuur natuurlijk nog wat interessanter he! Ik zie jullie al gaan, met de dramatische klassieke muziek slingerend door de Himalaya haha!
xx -
24 Oktober 2013 - 16:48
Marjolein:
Hi Peet!
Weer een mooie aanvulling op je avontuur! Jammer van basecamp, maar we hebben liever dat je veilig thuis komt.. En heb al preview van de foto's gezien... Het is nog steeds prachtig!!! Al aangestoken door het boeddhisme?
Dikke KUS & Knuffels! -
24 Oktober 2013 - 20:54
Marja:
Hallo Petra,
Wat lijkt het me weer mooi,wat je nu weer gezien hebt.
Ben benieuwd naar de foto,s,dat zit ook in de familie geloof ik fotograferen .
Er zijn geweldige foto's bij die jij maakt!
Veel plezier in Nepal !
Groet Marja. -
24 Oktober 2013 - 21:17
Papa En Mama:
Hoi Petra, weer een mooie reis door Tibet gehad al lag de gemiddelde leeftijd nu iets hoger denk ik. Jammer dat je de foto's er niet bij kon zetten we zijn er wel nieuwschierig naar. We wensen je een hele mooie trekking door Nepal heel veel groetjes en dikke knuffels van ons. -
25 Oktober 2013 - 16:31
Johan:
Hee zus!
Wat je zo in een paar dagen tijd wel alles meemaakt! Beetje jammer van dat basecamp idd, maar dus wel een reden om er ooit nog een keer heen te gaan!
Geniet van je reis door Nepal en ben benieuwd naar de foto's die je gemaakt hebt.
Dikke kus en knuffel,
je kleine broertje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
