De Nepalse 15-daagse

Hi,

Kathmandu is een grote vermoeiende stoffige chaos. Terwijl je letterlijk grijsbruin wordt van het vuil moet je oppassen dat je niet vast komt te zitten in de laaghangende elektriciteitskabels. Tussen het vele toeterende verkeer rijden bussen waar de kaartjesverkoper uit de deur hangt om luidkeels mensen binnen te halen en in de toeristenwijk Thamel is het een doolhof aan straten en winkels waar je alle spullen kan kopen voor elke gewenste trekking.

Lopen door de Himalaya leek me mooi, maar er boven vliegen nog veel mooier! Om half 7 's ochtends zat ik in een 18 persoons vliegtuigje en vloog ik een uur lang over de Himalaya. WOW!! Wat was dit gaaf, a morning view on top of the world :)

In het hostel in Kathmandu kwam ik terecht in een gezellige internationale groep backpackers. In die groep zat ook de Britse Emma die dezelfde trek als ik ging lopen en dus besloten we samen te gaan.

Enigszins onzeker of we wel goed zijn voorbereid vragen we de behulpzame gids van het hostel of onze backpack niet te zwaar is, we de trekking op onze hardloopschoenen kunnen lopen en wat we nou echt nodig hebben. Antwoorden zijn: "it is okay", "uuhhhh yeeaaah, those shoes are okay, maybe you will be a little cold in the snow....", "down jacket!". Zo gezegd zo gedaan, hardloopschoenen it is en dat warme downjacket kunnen we gelukkig huren. Daar gaan we dan, twee jonge meiden die alles behalve volledig uitgerust zijn met alle high tech trekking gear en slechts de Lonely Planet hebben om de weg naar en door de Himalaya te vinden. "We can do it!" zeiden we enigszins twijfelachtig tegen elkaar.

In 15 dagen tijd loop ik het hele Annapurna circuit, de meest populaire trektocht van Nepal. De eerste tien dagen loop ik samen met Emma, daarna vertrekt zij naar India en ga ik door met lopen. "We did it!!" zeiden we triomfantelijk tegen elkaar bij het afscheid. Na slechts 1 dag alleen lopen ontmoet ik Sarah (Italië) en Cameron (Canada) die net als ik onderweg zijn naar de eindstreep en dus loop ik vanaf dag 12 samen met hun.

Het uitzicht is elke dag mooi en omringd door de bergen en natuur is het heerlijk lopen, al zijn er ook enkele zware dagen waarin er veel geklommen moet worden. Na drie dagen komen de eerste pieken van het Himalaya gebergte in zicht, super mooi! De met sneeuw bedekte toppen zorgen iedere dag weer voor een uitzicht waar we geen genoeg van kunnen krijgen. Het landschap was steeds afwisselend en ging van rijstterrassen naar dennenbossen en droge rotspaden. Het pad loopt
langs en door vele kleine dorpjes waar de Nepali je met een vrolijk en vriendelijk 'Namaste!' begroeten terwijl ze bezig zijn met hun dagelijkse leven. Het pad wordt verder vaak gedeeld met een stoet pakezels of koppige grote buffalos die midden op de weg liggen.

In elk dorp is wel een Guesthouse te vinden, de regel is dat je ook bij hun moet eten en dan is de kamer goedkoop, een enkele keer zelfs gratis. De accommodaties waren simpel en isolatie kennen ze niet dus binnen was het net zo koud als buiten. Gelukkig hebben ze vaak wel houtkachels in het restaurant om aan op te warmen. Om de nachten door te komen werd er elke avond om een extra deken of twee gevraagd, of
deze uit een leegstaande kamer weggehaald door ons.

Na een lange dag lopen wouden we niets liever dan een warme douche. Eerste en belangrijkste vraag bij aankomst in een Guesthouse "do you have a hot shower?!" Al snel hadden we door dat we moesten vragen of het een warme douche met geiser was. Want het antwoord "Yes" op onze vraag bleek vaak alsnog een koude douche, solar douche = gewoon koude
douche. Soms kregen we het antwoord "we have hot bucket...", no thanks dat betekend alsnog koud. In het hoge gebied onderweg naar Thorung La hadden we drie dagen geen douche, maar na Mongolië valt dat wel mee ;)

Elke dag was hetzelfde ingedeeld. De wekker ging vroeg, bibberend van de kou werden de steeds minder lekker ruikende kleren aangetrokken, een flink ontbijt eten en dan beginnen met lopen. Om de twee uur hadden we een korte pauze en na een wijze hongerige les (twee keer zelfs) gingen we het pad niet meer op zonder een pak 'emergency biscuits', voor als dat ene dorp toch verder lopen bleek dan verwacht... Einde van de dag zochten we een leuk en goedkoop guesthouse, even rek en strek oefeningen doen, snel een warme douche en dan een grote maaltijd voor de onstilbare trek voordat we al weer vroeg onder de wol kropen. Ook zijn er elke dag liters van de in Nepal populaire Milktea gedronken en was de menu keuze altijd groot. Dhal Bat is echter de traditionele Nepalese maaltijd, het bestaat uit rijst, curryachtige saus en een mensgel van groenten. Omdat dit gerecht met een gratis re-fill komt is het een goede maaltijd voor tijdens de trek. De slogan "Dal Bhat, 24 hour power!" zegt genoeg.

Vanaf ongeveer 3000 meter hoogte begonnen we te merken dat het lopen zwaarder wordt doordat we snel buiten adem zijn. Lopen gaat hierdoor een stuk minder snel en vanwege het feit dat we niet meer mogen stijgen dan toegestaan (ivm hoogteziekte) kunnen we enkele dagen weinig afstand afleggen. Dag 6 wordt een dag om te acclimatiseren in Manang, iedereen moet hier een dag verblijven tijdens de trek en dus is er voor het vermaak een 'bioscoop'. In een schuurtje met houten banken, haardvuur en dooie planten keken we op het witte scherm naar de film 'Into thin air' terwijl we drie lagen kleding aanhadden en van de eigenaren warme chai en popcorn kregen. Dit was wellicht de leukste bioscoop ervaring ooit!

Op dag 8 komt het moment waar we al die tijd naar toe gelopen hebben, letterlijk het hoogtepunt van de trek: de Thorung La bergpas (5416 meter). Voor zonsopgang liepen we al met onze hoofdlampen, op naar de top! De klim was zwaar, heel zwaar. Gelukkig was er geen sneeuw op het pad. Vanwege de hoogte waren we in no time buiten adem en moesten we
letterlijk in slowmotion lopen om niet elke vijf minuten te hoeven stoppen. Na ruim drie uur lopen stonden de tranen me nabij en enkele meters lager zag ik Emma haar hoofd schudden, het ging niet meer. Eenmaal op de top was het een menigte van vreugde en werden we gefeliciteerd door de andere hikers, "congratulations, you made it!!". Emma en ik vallen elkaar van blijdschap in de armen. Er is een klein
theehuisje waar iedereen een grote kop warme thee drinkt en er heerst een algehele opluchting dat de top gehaald is. Na wat foto's denken we maar aan een ding: zo snel mogelijk beginnen aan de afdaling, op naar de warmte en weer normaal kunnen ademen.

Op de laatste dag van de trekking begonnen we om kwart voor vijf 's ochtends al met lopen naar de top van Poonhill vanwaar je een schitterende zonsopgang met uitzicht op de Himalaya hebt. Dat leek ons een hele mooie afsluiting van de trekking. Maar laten wij nu net de eerste bewolkte dag in twee weken hebben als wij Poonhill beklimmen! Ondanks dat was het nog steeds mooi, maar niet zo spectaculair als had gekund. Na het afdalen en het ontbijt werden de backpacks nog een keer op de rug geslingerd om enthousiast aan het laatste stuk van dit circuit te beginnen. Lachend kwamen we aan het einde van de dag aan in de stad Pokhara. De trekking zit erop!

Het was zwaarder dan ik had verwacht en er zaten fysiek een aantal moeilijke dagen tussen maar ik ben ontzettend blij dat ik het gedaan heb. Elke avond keken we met trots en een glimlach terug op de route die we hadden afgelegd.

Hier de cijfers en feiten van mijn trekking.

De route: Het Annapurna Circuit. Beginpunt Besisahar en eindpunt NayaPul
Aantal kilometer: 211 km
Aantal dagen onderweg geweest: 15
Aantal uren gelopen (pauze niet meegerekend): 83 uur
Aantal keren verkeerd gelopen: 2, gelukkig hadden we dat na maximaal een half uur door zodat we snel weer de goede weg konden volgen
Aantal blaren: 7
Andere verwondingen: schaafwond op mijn heupen en onderrug door het dragen van de backpack. Een afgestorven grote teennagel.
Vroegste bedtijd: 7 uur 's avonds
Laatste bedtijd: 9 uur 's avonds
Vroegste wekkertijd: half 5 's ochtends
Laatste wekkertijd: 7 uur 's ochtends
Hoogste punt: 5416 meter (Thorung La bergpas)
Laagste punt: 820 meter (Besisahar)

Dag 1: Een ruin 8 uur durende heftige busrit van Kathmandu naar het beginpunt van de trek, Besisahar (820 meter). Daarna twee en een half uur gelopen naar de plaats Bhulbule (840 meter). 9 kilometer te voet afgelegd.

Dag 2: Bhulbule (840 meter) naar Chamje (1385 meter).
Begintijd: 8.45u Eindtijd: 17.45u
20 kilometer gelopen in zeven uur tijd.

Dag 3: Chamje (1385 meter) naar Timang (2650 meter).
Begintijd: 8.10u Eindtijd: 17.45u
19 kilometer gelopen in 8 uur tijd.

Dag 4: Timang (2650 meter) naar Upper Pisang (3310 meter).
Begintijd: 8.10u Eindtijd: 17.10u
22 kilometer gelopen in 7 uur tijd.

Dag 5: Upper Pisang (3310 meter) naar Manang (3540 meter).
Begintijd: 8.15u Eindtijd: 17.15u
20 kilometer gelopen in 7 uur tijd.

Dag 6: Acclimatisatie dag in Manang. Uiteindelijk hebben we ongeveer
drie uur gelopen naar uitzichtpunten in de omgeving.

Dag 7: Manang (3540 meter) naar Letdar (4200 meter).
Begintijd: 8.15u Eindtijd: 14.45u
10 kilometer gelopen in 5 uur tijd.

Dag 8: Letdar (4200 meter) naar Thorung Phedi Highcamp (4850 meter).
Begintijd: 7.15u Eindtijd: 11.15u
7 kilometer gelopen in 3 en een half uur tijd.

Dag 9: Thorung Phedi Highcamp (4850 meter) naar Ranipauwa (3800 meter). Begintijd: 5.45u Eindtijd: 14.30u
14 kilometer gelopen in 7 uur en drie kwartier.

Dag 10: Ranipauwa (3800 meter) naar Jomsom (2720 meter).
Begintijd: 8.50u Eindtijd: 14.45u
19 kilometer gelopen in 5 en een half uur.

Dag 11: Jomsom (2720 meter) naar Lete (2535 meter).
Begintijd: 7.30u Eindtijd: 15.15u
23 kilometer gelopen in 6 uur en drie kwartier.

Wijze en pijnlijke les geleerd: nooit meer doorlopen in natte sokken en schoenen nadat je door een rivier bent gelopen...
Resultaat: blaren

Dag 12: Lete (2535 meter) naar Tatopani (1200 meter).
Begintijd: 8.15u Eindtijd: 17.00u
20 kilometer gelopen in 8 uur tijd.

Dag 13: Een rustdag in Tatopani die in de hotsprings en op het
dakterras van het Guesthouse werd doorgebracht. Ik kon amper lopen van de pijn in mijn voeten door de blaren.

Dag 14: Tatopani (1200 meter) naar Ghorepani (2870 meter).
Begintijd: 7.30u Eindtijd: 14.45u
17 kilometer gelopen in zes uur tijd.

Dag 15: Ghorepani (2870 meter) naar de top van Poonhill (3200 meter), daarna de laatste 11 kilometers lopen naar NayaPul (1070 meter) en uiteindelijk met de jeep naar Pokhara. Begintijd: 4.45u Eindtijd:
13.00u.

Wat we geleerd hebben:
- het is mogelijk om de hele trek op je hardloopschoenen te doen.
- zonder downjacket hadden we dit niet overleefd, een geschenk uit de hemel tijdens de koude dagen en nachten.
- slechtst vier paar sokken voor deze trekking is eigenlijk niet genoeg...
- een afritsbroek is super handig, al blijf ik van mening dat het er
afgrijselijk uitziet
- als je handschoenen niet dik genoeg zijn (dat had ik dus) werkt een paar warme sokken als tweede laag over je handen prima
- ja wij kunnen onze eigen backpack echt wel zelf over die Himalaya dragen!
- al dat lopen en frisse berglucht zorgt voor een flinke
suikerverslaving, alles wat met chocola, cake en zoetigheid te maken had kreeg onze aandacht
- De uitleg van de Lonely Planet klopt vaker niet dan wel
- we zijn sterker dan we denken

Liefs,
Petra

P.S., ik heb (al eventjes) geen whatsapp meer maar heb wel de (gratis) app 'Message Me', wat hetzelfde werkt. Of voor de Apple gebruikers: ik kan ook via IMessage chatten. Dus als je dat ook hebt of gaat gebruiken let me know! Leuke manier om contact te houden ;)

Ik ga zo proberen foto's te plaatsen maar de computer hier is tergend langzaam dus wellicht dat het niet lukt. Foto's van China en Tibet staan inmiddels op mijn Facebook.