Aapjes kijken in Sandakan

Hi!

Vanavond vlieg ik naar Jakarta en zit dus ook de trip door Borneo er alweer op.

Voordat ik vorige week zaterdag naar Pulau Manukan, een van de eilanden die voor Kota Kinabalu (KK) ligt, kon gaan ben ik eerst maar eventjes langs het ziekenhuis gegaan, nou ja het werd een prive-kliniek aan het einde van de straat want het ziekenhuis lag ver buiten het centrum. Want ik voelde alweer een oorontsteking op gang komen en yup dat was inderdaad het geval bevestigde de dokter, en door de hitte hier had ik bovenop de ontsteking nog een schimmelinfectie gekregen, het zat me dus niet echt mee! Na het krijgen van pillen tegen de zwelling en oordruppels ben ik naar het hostel gegaan om mijn spullen te pakken en naar de Jetty te gaan. In de ticketing hall was het een grote chaos van verkopers en toeristen en na wat wringen tussen de mensen heb ik een kaartje kunnen kopen. Om 10 uur vertrok de speedboot en 25 minuten hard op het water knallen en denken dat de boot om zou gaan later was ik op Pulau Manukan. Daar heb ik op het strand in de schaduw relaxed een boek gelezen en eventjes genoten van het weg zijn uit de stad en drukke straten. Om 2 uur ging ik weer terug met de speedboot naar de stad en daar was inmiddels een regenbui begonnen. In het hostel een douche genomen en daarna internetten en in de foodcourt van een van de malls gegeten en de dag was alweer om.

Zondagochtend was het al vroeg opstaan want om 7 uur werd ik door een taxi opgehaald om naar het busstation buiten de stad te gaan en daar om 8 uur de bus naar Sandakan te pakken. Het was een rit van zes uur, en voor de verandering ben ik eindelijk een keer in slaap gevallen in de bus! Waarschijnlijk was dit ook te danken aan het feit dat de twee nachten ervoor een man op de kamer zo gigantisch hard snurkte dat ik amper een oog had dichtgedaan. Eenmaal op het busstation in Sandakan heb ik samen met drie Spanjaarden een taxi naar het centrum gedeeld, en nadat we allemaal bij onze eigen accommodatie werden afgezet en ik bij het Sandakan Backpackers Hostel had ingecheckt ben ik het dorp gaan 'verkennen'. Nou dat was dus zo gebeurd want het bestaat uit vier straten, een haven en vooral heel veel textielwinkels (helaas had ik toch echt geen hoofddoek nodig ;) ), telefoonwinkels, kleine shopjes en vervallen flats. Na wat eten aan de haven ben ik maar in het hostel gaan hangen en 's avonds nog een biertje aan de haven gedronken voordat ik ging slapen, dit keer geen snurkende mensen op de kamer dus ik kon ook daadwerkelijk naar dromenland gaan!

Maandag ging ik op onderzoek uit naar de verschillende tours die je in de regio kan doen, en dat werd een teleurstellend dagje. Eerst kreeg ik te horen dat Turtle Island alleen geboekt kon worden voor minimaal twee personen, en het zat ook al vol, dus toen dacht ik: 'dan doe ik een rivercruise en bezoek aan een grot', maar ook daarop hetzelfde antwoord van minimaal twee personen. Labuk Bay, waar de Proboscis Monkey te zien is, kon ik gelukkig wel bezoeken want daar ging elke ochtend een busje naartoe. De rest van de dag heb ik aan de haven mijn boek gelezen, in het hostel gehangen en 's avonds met een Duitse jongen van de kamer nog aan de haven gegeten. In het hostel draaide op TV de film Slumdog Millionaire dus die heb ik nog gekeken voordat ik weer het stapelbed inging.

Dinsdagochtend ben ik om half 10 in het busje naar Labuk Bay gestapt, samen met een Engels koppel waren wij de enigen die die dag meegingen. Het was ongeveer twee uur rijden naar Labuk Bay en eenmaal daar waren we precies op tijd voor de eerste feeding session. De Proboscis Monkey is echt een hele geinige aap om te zien en omdat hij hele lange benen en armen heeft en zijn welbekende grote neus, lijkt zijn motoriek heel veel op die van een mens. Toen de feeding session was afgelopen zijn we bij het Nipah Resort gaan lunchen en hadden we nog een uur om daar in een hangmat te liggen voordat we naar een ander platform gingen voor een tweede feeding session. Deze was iets leuker omdat er veel minder mensen waren en er ook een baby-aapje bij was. Deze leek op een alien, en is helemaal grijs/zwart, de oranje-achtige kleur krijgen ze pas na een paar maanden. Na afloop gingen we weer terug naar het eerste platform om naar een film die uitleg geeft over de apen te kijken en daar waren ook nog andere apen (helaas ben ik de naam alweer vergeten) en later de Hornbill vogel. Ik vond het wel gaaf om die vogel te zien want had het helemaal niet meer verwacht!
Om half 6 waren we weer terug in Sandakan en ben ik aan de haven gaan eten en heb in het hostel nog de film How She Move gekeken voordat ik me spullen heb ingepakt en ben gaan slapen.

De volgende dag ging de wekker al om half 7 af zodat ik op tijd de lokale bus naar het busstation kon pakken en daar gelijk in de bus van half 8 naar KK kon springen. Dit keer is het me niet gelukt in slaap te vallen in de bus dus werd het muziek luisteren en een vage film die aanstond kijken. Zes uurtjes later stond ik weer in KK bij het Akinabalu Hostel waar ik na een verfrissende douche naar het het internetcafe ben gegaan voor wat Skypen.
Donderdag heb ik lekker uitgeslapen en na het ontbijt ben ik de malls afgegaan, zoals in veel steden hier is er buiten de mall niet veel te doen. Eind van de middag ben ik weer achter de computer gegaan want ik moest nog een back-up van wat foto's maken. 's Avonds heb ik in het hostel gezeten, kaarten geschreven, gelezen en gekletst met Baptiste (uit Zwitserland).

Het leek wel of een goede nachtrust in KK me niet werd gegund want ook dit keer lag er weer een snurkende en rochelende man op de kamer, waardoor ik vrijdag alweer vroeg wakker was en uit frustratie maar me bed uit ben gegaan en de straat op. Helaas was alles nog dicht en dus ook de bakker waar ik juist een lekker broodje wou halen. Toen maar terug naar het hostel gegaan waar ik me spullen bij elkaar heb gepakt voor weer een dagje eiland, en rond half 11 lag ik weer op het strand van Pulau Manukan. Door de harde regenstorm van de avond ervoor was het strand en de zee vol met prut en zeewier. Om 3 uur werd ik weer door het bootje opgehaald om terug naar de stad te gaan, waar ik de rest van de dag in het hostel heb gehangen, voor de verandering eventjes naar het internetcafe, t.v. kijken en door de stad dwalen, waarvan ik de straten ondertussen al wel kan dromen.

Vanochtend heb ik op mijn gemakje mijn backpack weer ingepakt, wat in me boek gelezen en ben ik net met Baptiste nog gaan eten in een van de malls.
Ik heb nog een paar uur hier te gaan want vanavond om half 10 vertrekt mijn vlucht naar Jakarta pas en verlaat ik Borneo dus!

En verder:
- Kreeg ik van de dokter te horen dat je geen kip moet eten als je een oorontsteking hebt, heb ik nooit geweten en toch al redelijk wat problemen met mijn oren gehad! Maar het uitleggen dat je geen kip in je eten wilt is in dit continent niet het makkelijkste....
- Is mijn oor inmiddels weer helemaal goed en hoop ik dat vorige week mijn allerlaatste ziekenhuisbezoek in Azie was, heb er ondertussen al vier bezocht en vindt dat wel meer dan genoeg!
- Raar feitje over de Proboscis Monkey: de mannetjes hebben een permanente erectie, ziet er niet echt charmant uit op de foto!
- Word de Proboscis Monkey ook wel Dutchmen genoemd; de gids zei dat dit te danken is aan zijn grote neus want Nederlanders hebben altijd grote neuzen schijnt het ;) haha
- Was er ook in het busje naar Labuk Bay weer volop boyband muziek, ik heb al in geen tijden meer normale muziek gehoord of wat er tegenwoordig een hit is!
- Was ik van de week de rijst en noodles eventjes helemaal zat, maar daar ben ik nu ook weer overheen
- Heb ik als tip voor iedereen die ooit nog naar Borneo wilt gaan: boek alles ruim van tevoren want anders is het allemaal volgeboekt en kan je dus, net zoals ik, maar weinig zien in dit land
- Heb ik ontzettend veel zin in Indonesie!!! :)
- Heb ik van de week mijn ticket naar Nederland maar eens geboekt, voordat die prijs omhoogschiet, en op Sinterklaasdag sta ik weer met beide benen op Nederlandse bodem! Het is wel gek om nu plots een einddatum van mijn reis vast te hebben staan....

Kus,

Peet